सुनचरो

लघुकथा

युवराज मैनाली

मेरो घरमा सुनचरो आएर झ्यालैमा झ्याप्प बस्यो । अलिकति सुस्ताएर कोठामै पस्यो ।

खाटमा लसक्क बसेर पिचिक्क हग्यो । अहो क्या अनौठो । उसको हगाई पनि सुनैसुन ।

तब म जस्तो अल्छी मान्छे पनि लुसुक्क उठेर बिस्तारै झ्याल ढोका सप्पै बन्द गरेर चरो समाप्त दौडमा कस्सिएँ ।

कति लडियो । चिउँडो खुइलियो । घुँडा खोच्चियो ।

आखिरमा बल्ल सुनचरो समात्दा छ्याङ्ग आँखा खोलियो धत्तेरिका !

बिआरटी खबरबाट